پاتوق داستان ;این قسمت حسرت

کودکی : واژه ای پرمعنابرای همه 

واژه ای ک هریک از دوستان پاتوقمون را یاد خاطرارت خوب و بد می اندازد

وقتی کوچک بودیم بزرگترهابه ما میگفتندبرایمان دعا کن تو کوچکی دلت پاکه خدابچه ها رو خیلی دوست داره

همان موقع یاد کارهای بد و گناهانمون میافتادیم و تو دلمان میگفتیم نه منم پاک نیستم منم خیلی کارای بد کردم(دیروز به مامانم دروغ گفتم،دفتر داداشو من خط خطی کردم و...)

ما قدر کودکی را ندانستیم 

ما کودکی را درک نکردیم 

و با گناهان کوچک زندگی کردیم 

کم کم بزرگ شدیم 

گناهان کوچکمان هم بزرگ شد 

و به یاد کودکی افتادیم 

به یاد گناهان کوچک 

به گناهان کوچک کودگیمان خندیدیم 

و فقط حسرت ماند 

حسرت کودکی 

وحالا حرف بزرگتران را درک میکردیم 

ولی دیگر دیر بود واسه فهمیدن 

دیر بود واسه فهمیدن آن جمله ک دلت پاک است دعا کن خدابچه ها رو خیلی دوست داره 

خیلی دیر 

دیر بود واسه اینکه روز به روز ،ساعت به ساعت ،ثانیه به ثاینه ی کودکیمان را بیشتر قدر بدانیم 

دیر بود 

دیگر کودکی تمام شده بود 

 بیاید زندگی کنیم 

بیاید قدر لحظه لحظه ی زندگیمان را بدانیم 

خیلی وقتها واسه خیلی چیزا زود دیر میشه اونقدر زود که حتی باورشم سخته 

شاید هستند کسانی ک الان حسرت موقعیت الان تورو میخورن 

ازموقعیتت خوب استفاده کن رفیق

✍نویسنده:B@H@r

★پاتوقمون: اتاق تاریکک

Www.otagherarikk.blog.ir