روزگاری در گوشه ای از دفترم نوشته بودم …… 

تنهایی را دوست دارم چون بی وفا نیست 

تنهای را دوست دارم چون تجربه اش کرده ام 

تنهایی را دوست دارم چون عشق دروغین در آن نیست 

تنهایی را دوست دارم چون خدا هم تنهاست 

تنهایی را دوست دارم چون در خلوت و تنهاییم 

در انتظار خواهم گریست و هیچ کس اشکهایم را نمی بیند 

سکوت را فراموش می کردی 

تمامی ذرات وجودت، عشق را فریاد می کرد 

اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم 

چشمهایم را می شستی 

و اشکهایم را با دستان عاشقت به باد می دادی.

■پاتوق دوستان